Spelen en bewegen in het ziekenhuis Ewout Tuyt
Blije kinderen die bewegen. Zowel valide als minder valide. Dat is wat je zult aantreffen wanneer je op het dak van het Wilhelmina Kinderziekenhuis staat. Dat was het belangrijkste doel van het Wilhelmina Kinderziekenhuis (WKZ) in Utrecht bij de aanleg van de interactieve Lappset speelkooi op het dakterras.
Wij hadden de grote wens om kinderen in het WKZ weer in beweging te krijgen. Eén van de plannen was om het toenmalige speeltuinterras om te bouwen tot een sportdakterras. Daarvoor kwamen sponsorgelden vrij en toen konden we aan de slag. Dat was ook het moment dat Lappset in beeld kwam. De keus viel op een speelkooi waarin de interactieve doelen Toro en de voetbalmuur Sutu zijn samengevoegd. Drie jaar later ben ik nog steeds dolenthousiast over de speelkooi: De kooi is enorm aantrekkelijk, zowel visueel als qua spelmogelijkheden. En voor een grote doelgroep. Of je nu in een rolstoel zit, klein of groot bent, minder valide, wel of niet kunt bewegen. Het nodigt uit om hier naar binnen te gaan en om iets te gaan doen. Dat vonden en vinden we heel belangrijk.
Kinderen worden ongelooflijk gemotiveerd om een balletje te trappen, ertegenaan te slaan, of hard te gaan lopen. Bovendien is het klantvriendelijk en hufterproof. Het voldoet echt helemaal aan de eisen.
Inspanningsfysioloog Erik Hulzebos: “Die kooi is heel belangrijk. Het mooie is dat kinderen toch een beetje uit de klinische setting van zo’n ziekenhuis kunnen komen en hier opnieuw hun grenzen leren kennen. Dat kan in dit toestel fantastisch”.
“Wat we ook zien is dat kinderen die hier liggen ook met vriendjes, broertjes of zusjes aan de slag gaan. Een kind in een rolstoel kan een bal gooien of werpen en dus een rol spelen in deze kooi. Dat maakt het ook zo mooi: dat je de niet-beperkte kinderen en de beperkte kinderen hier mooi samen komen. Het is mooi dat een kind wordt uitgelokt om de eigen grenzen te leren kennen en herkennen. Zo’n kooi biedt daar hele mooie mogelijkheden toe. Plaatsen waar kinderen met elkaar kunnen spelen en sporten maakt het heel erg leuk. Voordeel van deze kooi is dat het interactief is. Qua geluid, qua lampen, qua uitnodiging. Of ze nu alleen spelen of met elkaar. Dat maakt het heel uitdagend.”
Ondertussen is het Wilhelmina Kinderziekenhuis niet meer het enige ziekenhuis met een sportdakterras. In het Belgische Universitair Ziekenhuis Antwerpen is in samenwerking met de Jan Vertonghen Foundation ook zo’n sportdakterras gerealiseerd. Verbazend? Volgens Jochem Uytdehaaghe (tweevoudig olympisch kampioen) niet: “Ik denk dat het heel waardevol is om daar geld in te investeren. Omdat het terugkomt. Kinderen gaan meer spelen, ze komen onder de vriendjes en vriendinnetjes, ze worden er gezonder door, ze leren meer coördinatie. Dus het is voor de totale beleving. Je investeert in de toekomst van kinderen.” Want blije gezichten, dat is waar het uiteindelijk om gaat.
Het informatiepakket geeft inzicht en voorbeelden voor echt inclusief spelen
