Wat is dat eigenlijk, spelen?
Natuurlijk weten we wat spelen is, maar als ik wat dieper hierover nadenk is spelen even uit je gedachten zijn, soms alleen, vaak samen. Even alles loslaten, focussen op andere dingen.
Spelen associëren we vaak met kinderen. Maar het bovenstaande bedenkend, realiseer ik met dat dit ook geldt voor mensen die spelen niet als dagelijkse bezigheid zien.
Graag neem ik u mee naar het strand in Barcelona, waar ik een aantal jaren geleden was. Daar stonden speel- gymtoestellen op ongeveer 8 vierkante meter, waar mensen van alle leeftijden bezig waren.
Kinderen ontdekten allerlei mogelijkheden, een bodybuilder tilde zijn grote lichaam met zijn armen omhoog, jongens met een beperking hadden plezier en ouderen bewogen wat rustiger en waren serieus bezig. Aan deze aanblik denk ik regelmatig terug.
Want ik vond dit zó mooi om te zien:
Alle leeftijden, alle niveaus, geen schaamte, alles mocht er zijn en was goed.
Respect, bewegen en plezier was waar het hier om draaide.
Jaren geleden… in Barcelona.
Bij mij in de buurt staat een voetbalveldje met 2 doelen. Als ik heel eerlijk ben zou ik daar best eens een balletje willen trappen met mijn oudere buurman, die jaren geleden voetbalde. En vervolgens uitgeput en voldaan weer naar huis gaan.
Maar ik vraag hem niet. Waarom niet? Omdat er veel huizen uitzicht hebben op dat veldje en ik me afvraag wat ze zouden denken. Maar dit realiserend vind ik mijn gedachten belachelijk. Mijn buurman en ik vinden het toch leuk? En als er één schaap over de dam is…..
Spelen, bewegen, loslaten, een andere focus. Spelen ís niet leeftijdsgebonden; het niveáu en de intensiteit is gebonden aan het vermogen van een mens. Zullen we met elkaar plezier en respect verbinden aan het spelen voor iedereen?
Spelen betekent bewegen met een open mind. Daar wordt ieder mens én de wereld beter van.
Ik ga mijn buurman vragen! Vandaag nog!
Zullen we een stukje Barcelona in Nederland creëren?
Spelen voor iedereen.
Doet u mee?